دانه فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه، هر دو جانسوزند اما این کجا و آن کجا
در *این جا* و *این جا*درباره گمشده کیفیت در کالاهای داخلی که سبب گرایش مردم به مصرف کالاهای
خارجی می شود، نوشتم. گفته بودم که قفل خرید کالای ایرانی، با کلید کیفیت
گرایی و مشتری مداری باز می شود.
دراین یادداشت قصد دارم به یک نمونه دیگر از این دست اشاره کنم و علت بی
میلی دانش آموزان ایرانی به نوشت افزارهای وطنی را واکاوی کنم. البته از
نگاه خودم که قطع یقین، بدون ایراد نیست. جسارتاً به عکس زیر که تصویر چاپ‌شده بر روی جلد نوشت‌افزارهای ملی است، با دقت نگاه کنید:
به نظر شما برای دانش‌آموزان نوآموز تصاویر این‌چنینی دلبری و دلربایی بیشتری دارند یا تصاویر دوست‌داشتنی شخصیت‌های کارتونی که چه بسا یک کودک خردسال آنها را بیشتر از پدر و مادرش دوست داشته باشد؟ شان و جایگاه شهید چمران و خیلی شهیدان والامقام دیگر به جای خود که مسلماً هیچ شکی در آن نیست، ولی واقعاً از دید یک دانش‌آموز ابتدایی تصویر جدی و نظامی شهید چمران یا تصویر میرزا کوچک‌خان جنگلی قشنگتر و لطیفتر و جذابتر است یا تصویر آشنای میکی ماوس و انگری برد و باربی و تام و جری و... که در تمام دوران کودکی‌اش از صبح تا شب با آنها همراه و همبازی بوده است؟
هر کودکی وقتی در مقام انتخاب بین این و آن قرار بگیرد، تصویری را برمی‌گزیند که هم با روحیاتش همخوان و هماهنگ باشد و هم نسبت به آن یک پیش‌زمینه ذهنی داشته باشد. کودکی که نمی‌داند شهید به چه کسی گفته می‌شود و چه ارج و قربی دارد و چرا باید گرامی داشته شود و به طور کلی هیچ شناختی از شخصیت آسمانی و ماورایی شهید ندارد؛ اصلاً در تمام طول زندگی‌اش نام شهید چمران و شهریاری و امثال آنها به گوشش نخورده است، بدیهی است که هیچ علاقه و گرایشی به آنها نیز نخواهد داشت.
البته که با شناساندن شخصیت‌های ملی به کودکان و دانش‌آموزان مخالفتی ندارم، و صد البته که کار فرهنگ را باید به دست کاردانش سپرد، اما بر این عقیده‌ام که هر کاری، مقدمه و پیش‌درامدی دارد که در این مورد رعایت نشده است. نمی‌شود پس از چندین سال که مدل‌های گونه‌گون و جذاب عروسک‌های باربی همبازی یک دخترک خردسال بوده‌اند و با آنها غرق در رویاهای کودکانه‌اش می‌شده، به یکباره آن را گرفت یا به جای بت‌من و هری‌پاتر که کودک با آنها قد کشیده است، پـرتره سرداران جنگ و شهیدان هسته‌ای را داد.
آشناسازی کودکان پیش‌دبستانی و دبستانی با مفاخر ملی باید آرام‌آرام و به تدریج صورت بگیرد و زمینه این آشنایی با قصه‌های شفاهی که در مهدکودک‌ها یا کانون‌های پرورش فکری به وسیله مربیان بعضاً بدخلق به خورد بچه‌ها می‌دهند حاصل نمی‌شود. بلکه اسباب آشنایی با چنین سرمایه‌هایی باید به صورت غیرمستقم و بدون حضور واسطه‌هایی از قبیل مربیان مهد و خاله شادونه و عمو قناد و... فراهم شود تا به عمق جان و دل مخاطبان بنشیند. ساخت انیمیشین‌های باکیفیتی که با روحیات کودکانه سازگار باشند یا بازی‌های رایانه‌ای که توان رقابت با مشابه‌های خارجی خود را داشته باشند، می‌تواند راهگشا باشد. و البته نباید از یاد برد که توان رقابتی هر محصول فرهنگی داخلی از قبیل عروسک یا رایان‌بازی یا نوشت‌افزار را شعار و همایش و سایر موارد بی‌اثر تعیین نمی‌کند. بلکه با جمع‌آوری آمار درست و دقیق باید دید به فرض، از هر 100 دانش‌آموز اول دبستانی، چند نفر نوشت‌افزارهای ملی را به مشابه‌های خارجی‌شان ترجیح داده‌اند. آن وقت است که مدیران فرهنگی باید باد در غب‌غب بیندازند و در کنار تولیدات فرهنگی خودشان، عکس یادگاری بگیرند.
به نظر شما برای دانش‌آموزان نوآموز تصاویر این‌چنینی دلبری و دلربایی بیشتری دارند یا تصاویر دوست‌داشتنی شخصیت‌های کارتونی که چه بسا یک کودک خردسال آنها را بیشتر از پدر و مادرش دوست داشته باشد؟ شان و جایگاه شهید چمران و خیلی شهیدان والامقام دیگر به جای خود که مسلماً هیچ شکی در آن نیست، ولی واقعاً از دید یک دانش‌آموز ابتدایی تصویر جدی و نظامی شهید چمران یا تصویر میرزا کوچک‌خان جنگلی قشنگتر و لطیفتر و جذابتر است یا تصویر آشنای میکی ماوس و انگری برد و باربی و تام و جری و... که در تمام دوران کودکی‌اش از صبح تا شب با آنها همراه و همبازی بوده است؟
هر کودکی وقتی در مقام انتخاب بین این و آن قرار بگیرد، تصویری را برمی‌گزیند که هم با روحیاتش همخوان و هماهنگ باشد و هم نسبت به آن یک پیش‌زمینه ذهنی داشته باشد. کودکی که نمی‌داند شهید به چه کسی گفته می‌شود و چه ارج و قربی دارد و چرا باید گرامی داشته شود و به طور کلی هیچ شناختی از شخصیت آسمانی و ماورایی شهید ندارد؛ اصلاً در تمام طول زندگی‌اش نام شهید چمران و شهریاری و امثال آنها به گوشش نخورده است، بدیهی است که هیچ علاقه و گرایشی به آنها نیز نخواهد داشت.
البته که با شناساندن شخصیت‌های ملی به کودکان و دانش‌آموزان مخالفتی ندارم، و صد البته که کار فرهنگ را باید به دست کاردانش سپرد، اما بر این عقیده‌ام که هر کاری، مقدمه و پیش‌درامدی دارد که در این مورد رعایت نشده است. نمی‌شود پس از چندین سال که مدل‌های گونه‌گون و جذاب عروسک‌های باربی همبازی یک دخترک خردسال بوده‌اند و با آنها غرق در رویاهای کودکانه‌اش می‌شده، به یکباره آن را گرفت یا به جای بت‌من و هری‌پاتر که کودک با آنها قد کشیده است، پـرتره سرداران جنگ و شهیدان هسته‌ای را داد.
آشناسازی کودکان پیش‌دبستانی و دبستانی با مفاخر ملی باید آرام‌آرام و به تدریج صورت بگیرد و زمینه این آشنایی با قصه‌های شفاهی که در مهدکودک‌ها یا کانون‌های پرورش فکری به وسیله مربیان بعضاً بدخلق به خورد بچه‌ها می‌دهند حاصل نمی‌شود. بلکه اسباب آشنایی با چنین سرمایه‌هایی باید به صورت غیرمستقم و بدون حضور واسطه‌هایی از قبیل مربیان مهد و خاله شادونه و عمو قناد و... فراهم شود تا به عمق جان و دل مخاطبان بنشیند. ساخت انیمیشین‌های باکیفیتی که با روحیات کودکانه سازگار باشند یا بازی‌های رایانه‌ای که توان رقابت با مشابه‌های خارجی خود را داشته باشند، می‌تواند راهگشا باشد. و البته نباید از یاد برد که توان رقابتی هر محصول فرهنگی داخلی از قبیل عروسک یا رایان‌بازی یا نوشت‌افزار را شعار و همایش و سایر موارد بی‌اثر تعیین نمی‌کند. بلکه با جمع‌آوری آمار درست و دقیق باید دید به فرض، از هر 100 دانش‌آموز اول دبستانی، چند نفر نوشت‌افزارهای ملی را به مشابه‌های خارجی‌شان ترجیح داده‌اند. آن وقت است که مدیران فرهنگی باید باد در غب‌غب بیندازند و در کنار تولیدات فرهنگی خودشان، عکس یادگاری بگیرند.
زیبایی در سادگی است؛ ساده‌زیستی هم زیباست.
گویند مردی سوار بر اسب به سرعت می تاخت. فردی کنار جاده از او پرسید کجا می روی؟ در پاسخ گفت: نمی دانم، از اسب بپرس!
این داستان زندگی خیلی از مردم است؛ سوار بر اسب عادت هایشان می تازند، بدون این که بدانند به کجا می روند.
برای مشاهده یک نمونه دم دست از تاختن های بی هدف و برای این که ببینید تجمل و اسراف و ولخرجی چقدر زشت است، *این فیلم یک دقیقه ای* را ببینید.
این داستان زندگی خیلی از مردم است؛ سوار بر اسب عادت هایشان می تازند، بدون این که بدانند به کجا می روند.
..................................
برای مشاهده یک نمونه دم دست از تاختن های بی هدف و برای این که ببینید تجمل و اسراف و ولخرجی چقدر زشت است، *این فیلم یک دقیقه ای* را ببینید.
کلام امام علی
امام علی(ع) اقتصاد سالم را اقتصاد بر پایه قناعت تعریف می‌کند؛ قناعت به معنای مصرف به مقدار کفایت است که مهم‌ترین عامل در ایجاد آسایش پایدار دانسته شده است. مردم جامعه باید تفکر خود را نسبت به مصرف تغییر دهند و از مصرف‌گرایی و ریخت و پاش خودداری کنند. در ادامه به دو نمونه اشاره می گردد؛ ابتدا خطبه 191 و سپس خطبه 114 نهج البلاغه.
1)
برابر دنیا خویشتندار و برابر آخرت دلباخته باشید. آن کس را که تقوا بلندمرتبه کرد، خوار نشمارید و آن را که دنیا عزیزش کرد، گرامی ندارید. برق درخشنده دنیا شما را خیره نکند و سخن ستاینده دنیا را نشنوید. به دعوت‌کننده دنیا پاسخ ندهید و از تابش دنیا روشنایی نخواهید و فریفته کالاهای گرانقدر دنیا نگردید. همانا برق دنیای حرام بی‌فروغ است و سخنش دروغ و اموالش به غارت‌رفتنی و کالاهای آن تاراج‌شدنی است.
آگاه باشید! دنیای حرام چونان عشوه‌گر هرزه‌ای است که تسلیم نشود و مرکب سرکشی است که فرمان نبرد. دروغگویی خیانتکار، ناسپاس حق‌نشناس، دشمنی حیله‌گر، پشت‌کننده‌ای سرگردان، حالاتش دگرگون، عزتش خواری، جدی‌اش شوخی و بلندای آن سقوط است. خانه جنگ و غارتگری، تبهکاری و هلاکت و سرمنزل ناآرامی است. جایگاه دیدارها و جدایی‌هاست. راه‌های آن حیرت‌زا، گریزگاه‌هایش ناپیدا و خواسته‌هایش نومیدکننده و زیانبار است. پناهگاه‌های دنیا انسان را تسلیم مرگ می‌کند و از خانه‌های خود بیرون می‌راند و چاره‌اندیشی‌های آن ناتوان‌کننده است.
2)
و نشانه رنج دنیا آن که آدمی آن چه را که نمی‌خورد، جمع‌آوری می‌کند و بنایی را که خود در آن خانه نمی‌کند، می‌سازد. پس به سوی پروردگار خود می‌رود، نه مالی برداشته و نه خانه‌ای به همراه برده است. و نشانه دگرگونی دنیا آن که کسی که دیروز مردم به او مهر می‌ورزیدند، امروز حسرتش را می‌خورند و آن کس را که حسرتش را می‌خوردند، امروز به او مهر می‌ورزند... چقدر زنده به مرده نزدیک است برای پیوستن به آن و چه دور است مرده از زنده که از آنان جدا گشته است... شنیدن همه چیز دنیا، از دیدن آن بزرگتر است و دیدن هر چیز آخرت، از شنیدن آن بزرگتر. پس کفایت می‌کند شما را شنیدن از دیدن...
خداوند روزی شما را تضمین کرده و شما را به کار و تلاش امر فرموده؛ پس نباید روزی تضمین‌شده را بر آن چه که واجب شده، مقدم دارید. با این که به خدا سوگند آن چنان نادانی و شک و یقین به هم آمیخته است که گویا روزی تضمین‌شده بر شما واجب است و آن چه را که واجب کردند، بداشتند...
به آینده امیدوار و از گذشته ناامید باشید.
1)
برابر دنیا خویشتندار و برابر آخرت دلباخته باشید. آن کس را که تقوا بلندمرتبه کرد، خوار نشمارید و آن را که دنیا عزیزش کرد، گرامی ندارید. برق درخشنده دنیا شما را خیره نکند و سخن ستاینده دنیا را نشنوید. به دعوت‌کننده دنیا پاسخ ندهید و از تابش دنیا روشنایی نخواهید و فریفته کالاهای گرانقدر دنیا نگردید. همانا برق دنیای حرام بی‌فروغ است و سخنش دروغ و اموالش به غارت‌رفتنی و کالاهای آن تاراج‌شدنی است.
آگاه باشید! دنیای حرام چونان عشوه‌گر هرزه‌ای است که تسلیم نشود و مرکب سرکشی است که فرمان نبرد. دروغگویی خیانتکار، ناسپاس حق‌نشناس، دشمنی حیله‌گر، پشت‌کننده‌ای سرگردان، حالاتش دگرگون، عزتش خواری، جدی‌اش شوخی و بلندای آن سقوط است. خانه جنگ و غارتگری، تبهکاری و هلاکت و سرمنزل ناآرامی است. جایگاه دیدارها و جدایی‌هاست. راه‌های آن حیرت‌زا، گریزگاه‌هایش ناپیدا و خواسته‌هایش نومیدکننده و زیانبار است. پناهگاه‌های دنیا انسان را تسلیم مرگ می‌کند و از خانه‌های خود بیرون می‌راند و چاره‌اندیشی‌های آن ناتوان‌کننده است.
2)
و نشانه رنج دنیا آن که آدمی آن چه را که نمی‌خورد، جمع‌آوری می‌کند و بنایی را که خود در آن خانه نمی‌کند، می‌سازد. پس به سوی پروردگار خود می‌رود، نه مالی برداشته و نه خانه‌ای به همراه برده است. و نشانه دگرگونی دنیا آن که کسی که دیروز مردم به او مهر می‌ورزیدند، امروز حسرتش را می‌خورند و آن کس را که حسرتش را می‌خوردند، امروز به او مهر می‌ورزند... چقدر زنده به مرده نزدیک است برای پیوستن به آن و چه دور است مرده از زنده که از آنان جدا گشته است... شنیدن همه چیز دنیا، از دیدن آن بزرگتر است و دیدن هر چیز آخرت، از شنیدن آن بزرگتر. پس کفایت می‌کند شما را شنیدن از دیدن...
خداوند روزی شما را تضمین کرده و شما را به کار و تلاش امر فرموده؛ پس نباید روزی تضمین‌شده را بر آن چه که واجب شده، مقدم دارید. با این که به خدا سوگند آن چنان نادانی و شک و یقین به هم آمیخته است که گویا روزی تضمین‌شده بر شما واجب است و آن چه را که واجب کردند، بداشتند...
به آینده امیدوار و از گذشته ناامید باشید.
روزنامه باطله
از آن جایی که روزنامهخوانی به اندکی وقت آزاد، مقادیری حضور ذهن و کمی شوق یادگیری نیاز دارد و از قرار معلوم و به دلایل نامعلوم، هیچ یک از ما هیچ کدام از این پیش‌نیازها را نداریم و در نتیجه، ما را هیچ پیوندی با روزنامهخوانی نیست، در ادامه این یادداشت برخی از کاربردهای جانبی روزنامه را جهت استفاده بهینه و رفع نیاز‌های روزمره ذکر می‌کنم. وقتی که گفته می شود اقتصاد مقاومتی بر مبنای صرفه جویی و استفاده بهینه از داشته هاست، با خود گفتم ذکر کاربردهای گونه گون روزنامه باطله در زندکی روزمره می تواند یک نمونه عینی برای "هرچه که خوار آید، روزی به کار آید" باشد:
- روزنامه، جایگزین درخور و مناسبی برای دستمال و پاک کردن شیشه است. برای برق انداختن سینک ظرفشویی هم می توان به کار برد.
- در شرایطی مانند سفر که سفره همراه خود ندارید، می‌توانید از روزنامه استفاده کنید. روزنامه در مقایسه با سفره‌های یکبار مصرف هیچ آسیبی به محیط زیست نمی‌رساند.
- برای جلوگیری از بو گرفتن یخچال یا فریزر توسط سبزی‌های با بوی تند (مانند تره، موسیر و پرموسیر) ظرف محتوی آنها را ابتدا روزنامه‌پیچ کنید و سپس، در یخچال قرار دهید.
- در خانه می‌توانید سبزی را روی روزنامه پاک کنید و پس از پایان کار، آشغال سبزی را به همراه روزنامه مچاله کنید و دور بیندازید. با این کار، محیط خانه آلوده نمی‌شود و نیازی به تمیزکاری خاصی نیست.
- با گذاشتن روزنامه در کف جاپـیازی و جاسیب‌زمینی، از ریختن پوسته‌های پیاز و یا خاک سیب‌زمینی روی زمین جلوگیری کنید.
- روی یخچال یا روی کابینت‌های آشپزخانه روزنامه پهن کنید تا چربی پراکنده‌شده در فضا روی آنها ننشیند و بنابراین، نیازی به پاک کردن سطوح چربی‌گرفته که کاری زمانبر و طاقت‌فرساست، نداشته باشید.
- با پهن کردن روزنامه در محل سـرو غذا، از ریختن غذا و چرب شدن کف آشپزخانه و دردسرهای بعدی آن به دور باشید.
- در حین سرخ کردن غذا که روغن می‌پاشد، روی اجاق گاز روزنامه پهن کنید تا دیگر زحمت تمیز کردن آن را به جان نخرید. در این صورت، فقط با مچاله کردن و دور انداختن روزنامه، کارتان تمام می‌شود.
- در حین اسباب‌کشی یا در مسافرت، وسایل شکستنی را روزنامه‌پیچ کنید تا سالم بمانند.
- پیش از شستن ماهیتابه ته‌گرفته، روغن آن را با تکه‌ای روزنامه پاک کنید تا ماهیتابه راحت‌تر و تمیزتر شسته شود.
- با روزنامه باطله می‌توانید هنر تا کردن کاغذ و ساخت کاردستی را بی هیچ هزینه‌ای به کودک خود آموزش دهید. البته مراقب باشید کودک روزنامه را به دهان خود نبرد.
- برای ثابت کردن گل‌های پلاستیکی تزئینی در گلدان، می‌توانید درون گلدان را با روزنامه مچاله‌شده پـر کنید.
- در صورتی که از چکمه‌ها یا کیف‌های چرمی خود برای مدت طولانی استفاده نمی‌کنید، درون آنها روزنامه مچاله‌شده بگذارید تا شکل خود را از دست ندهند و چروک نشوند.
- برای جلوگیری از ورود نور به اتاق‌ها و خانه‌های خالی از سکنه و پوسیده شدن پرده‌ها، روی شیشه‌ها را روزنامه بچسبانید.
- در حین رنگ‌آمیزی با افشانه، برای جلوگیری از پاشیده شدن رنگ روی قسمت‌هایی که نیازی به رنگ ندارند، از پوشش روزنامه استفاده کنید. همچنین برای ایجاد طرح‌های خاص، می‌شود با روزنامه شابلون ساخت.
- در خوابگاه دانشجویی که با امکانات ابتدایی طی طریق می‌شود، می‌توان از روزنامه به جای دمی قابلمه استفاده کرد. البته این کار به دلیل بو گرفتن برنج پیشنهاد نمی‌شود اما از هیچی بهتر است.
- کتاب‌هایی را که می‌خوانید، موقتاً با روزنامه جلد بگیرید تا آسیب نبینند. ضمن این که آدم‌های فضول دیگر نمی‌دانند شما چه کتاب‌هایی می‌خوانید.
از آن جایی که روزنامهخوانی به اندکی وقت آزاد، مقادیری حضور ذهن و کمی شوق یادگیری نیاز دارد و از قرار معلوم و به دلایل نامعلوم، هیچ یک از ما هیچ کدام از این پیش‌نیازها را نداریم و در نتیجه، ما را هیچ پیوندی با روزنامهخوانی نیست، در ادامه این یادداشت برخی از کاربردهای جانبی روزنامه را جهت استفاده بهینه و رفع نیاز‌های روزمره ذکر می‌کنم. وقتی که گفته می شود اقتصاد مقاومتی بر مبنای صرفه جویی و استفاده بهینه از داشته هاست، با خود گفتم ذکر کاربردهای گونه گون روزنامه باطله در زندکی روزمره می تواند یک نمونه عینی برای "هرچه که خوار آید، روزی به کار آید" باشد:
- روزنامه، جایگزین درخور و مناسبی برای دستمال و پاک کردن شیشه است. برای برق انداختن سینک ظرفشویی هم می توان به کار برد.
- در شرایطی مانند سفر که سفره همراه خود ندارید، می‌توانید از روزنامه استفاده کنید. روزنامه در مقایسه با سفره‌های یکبار مصرف هیچ آسیبی به محیط زیست نمی‌رساند.
- برای جلوگیری از بو گرفتن یخچال یا فریزر توسط سبزی‌های با بوی تند (مانند تره، موسیر و پرموسیر) ظرف محتوی آنها را ابتدا روزنامه‌پیچ کنید و سپس، در یخچال قرار دهید.
- در خانه می‌توانید سبزی را روی روزنامه پاک کنید و پس از پایان کار، آشغال سبزی را به همراه روزنامه مچاله کنید و دور بیندازید. با این کار، محیط خانه آلوده نمی‌شود و نیازی به تمیزکاری خاصی نیست.
- با گذاشتن روزنامه در کف جاپـیازی و جاسیب‌زمینی، از ریختن پوسته‌های پیاز و یا خاک سیب‌زمینی روی زمین جلوگیری کنید.
- روی یخچال یا روی کابینت‌های آشپزخانه روزنامه پهن کنید تا چربی پراکنده‌شده در فضا روی آنها ننشیند و بنابراین، نیازی به پاک کردن سطوح چربی‌گرفته که کاری زمانبر و طاقت‌فرساست، نداشته باشید.
- با پهن کردن روزنامه در محل سـرو غذا، از ریختن غذا و چرب شدن کف آشپزخانه و دردسرهای بعدی آن به دور باشید.
- در حین سرخ کردن غذا که روغن می‌پاشد، روی اجاق گاز روزنامه پهن کنید تا دیگر زحمت تمیز کردن آن را به جان نخرید. در این صورت، فقط با مچاله کردن و دور انداختن روزنامه، کارتان تمام می‌شود.
- در حین اسباب‌کشی یا در مسافرت، وسایل شکستنی را روزنامه‌پیچ کنید تا سالم بمانند.
- پیش از شستن ماهیتابه ته‌گرفته، روغن آن را با تکه‌ای روزنامه پاک کنید تا ماهیتابه راحت‌تر و تمیزتر شسته شود.
- با روزنامه باطله می‌توانید هنر تا کردن کاغذ و ساخت کاردستی را بی هیچ هزینه‌ای به کودک خود آموزش دهید. البته مراقب باشید کودک روزنامه را به دهان خود نبرد.
- برای ثابت کردن گل‌های پلاستیکی تزئینی در گلدان، می‌توانید درون گلدان را با روزنامه مچاله‌شده پـر کنید.
- در صورتی که از چکمه‌ها یا کیف‌های چرمی خود برای مدت طولانی استفاده نمی‌کنید، درون آنها روزنامه مچاله‌شده بگذارید تا شکل خود را از دست ندهند و چروک نشوند.
- برای جلوگیری از ورود نور به اتاق‌ها و خانه‌های خالی از سکنه و پوسیده شدن پرده‌ها، روی شیشه‌ها را روزنامه بچسبانید.
- در حین رنگ‌آمیزی با افشانه، برای جلوگیری از پاشیده شدن رنگ روی قسمت‌هایی که نیازی به رنگ ندارند، از پوشش روزنامه استفاده کنید. همچنین برای ایجاد طرح‌های خاص، می‌شود با روزنامه شابلون ساخت.
- در خوابگاه دانشجویی که با امکانات ابتدایی طی طریق می‌شود، می‌توان از روزنامه به جای دمی قابلمه استفاده کرد. البته این کار به دلیل بو گرفتن برنج پیشنهاد نمی‌شود اما از هیچی بهتر است.
- کتاب‌هایی را که می‌خوانید، موقتاً با روزنامه جلد بگیرید تا آسیب نبینند. ضمن این که آدم‌های فضول دیگر نمی‌دانند شما چه کتاب‌هایی می‌خوانید.
زنی روستایی، استاد اقتصاد مقاومتی
زنی در حصار دیوارهای کاه‌گلی یک روستا در استان البرز زندگی می‌کند که می‌تواند مانند یک استاد کارکشته، اقتصاد مقاومتی را تدریس کند. نامش فخرالزمان است. او همسرش را آقا صدا می‌کند؛ این قدر به آقایی او ایمان دارد که سال‌هاست نامش را بر زبان نیاورده و این مساله برایش مانند یک گناه می‌ماند.
خانه‌ای دارند که به عوض نداشتن اسباب قیمتی، تا دلت بخواهد صفا و صمیمیت دارد و سفره‌های نان خشکش پر رونق‌تر از خوان پادشاهان و اربابان است. این جا خانه عشق فخرالزمان است.
درست بیخ گوش مرکز استان البرز هستند ولی از نعمت روشنایی برق محرومند، روشن کردن فضای تاریک میان خانه را بر عهده یک فانوس گذاشته‌اند. بضاعتی برای فراهم آوردن مقدمات برق ندارند و کسی هم نبوده که برایشان فراهم کند. فخرالزمان از تاریکی ناراحت نمی‌شود. می‌گوید خانه دل باید روشن باشد.
او یک استاد اقتصاد مقاومتی در خانه کوچک خود است؛ تولید می‌کند و ماحصل آن را هم می‌فروشد و هم مصرف می‌کند. آش و آبگوشت او با نخود و رشته و کشک دست‌ساز است، نان و روغن و شیر و سرشیر و گاهی هم کماج شیرین برای تنوع، از او کدبانویی ساخته است در حد کوکب خانم کتاب‌های درسی زمان کودکی.
دست‌های مردش نیز بوی گندم و شیر تازه دوشیده‌شده می‌دهد، دستهایی که هر خطش داستانی در خود دارد، داستانی از فقری عزتمند.
فخرالزمان پشم می‌بافد و آن را به قالیبافان می‌فروشد. این هم نوعی کار است؛ چرخ خانه را می‌چرخاند، وقت را پربها می‌کند. خشک کردن میوه‌های درختان کاشته‌شده به دست آقا هم هنر دیگر او است. فروش خوبی دارد؛ از همان‌هایی که فخرالزمان اعتقاد دارد پولش برکت زیادی به همراه می‌آورد.
گل و گیاه کاشته‌شده در خانه‌اش هم خاصیت‌های خود را دارند، در باغچه نعنا و پنیرک هم دارد، مناسب برای دل درد و سرفه. او از خشک‌کرده گیاهانش به اقوام هم می‌دهد.
فخرالزمان به راستی یک استاد است، استادی که درس‌های اقتصاد مقاومتی را نخوانده از بر است و به آن عمل می‌کند. او مقاله نمی‌نویسد و شعار نمی‌دهد. او عامل به فرموده رهبری است. او تولید را جایگزین واردات به خانه‌اش کرده و خودکفایی و مناعت طبع از او و مرد زندگی‌اش، خانواده‌ای عزتمند ساخته است.
حریم زندگی او امن است و بیگانه در آن راه ندارد، برای همین روزها و شب‌هایش با عشق و صفا آمیخته شده و کلبه محقر او را به کاخ عشق تبدیل کرده است.
زنی در حصار دیوارهای کاه‌گلی یک روستا در استان البرز زندگی می‌کند که می‌تواند مانند یک استاد کارکشته، اقتصاد مقاومتی را تدریس کند. نامش فخرالزمان است. او همسرش را آقا صدا می‌کند؛ این قدر به آقایی او ایمان دارد که سال‌هاست نامش را بر زبان نیاورده و این مساله برایش مانند یک گناه می‌ماند.
خانه‌ای دارند که به عوض نداشتن اسباب قیمتی، تا دلت بخواهد صفا و صمیمیت دارد و سفره‌های نان خشکش پر رونق‌تر از خوان پادشاهان و اربابان است. این جا خانه عشق فخرالزمان است.
درست بیخ گوش مرکز استان البرز هستند ولی از نعمت روشنایی برق محرومند، روشن کردن فضای تاریک میان خانه را بر عهده یک فانوس گذاشته‌اند. بضاعتی برای فراهم آوردن مقدمات برق ندارند و کسی هم نبوده که برایشان فراهم کند. فخرالزمان از تاریکی ناراحت نمی‌شود. می‌گوید خانه دل باید روشن باشد.
او یک استاد اقتصاد مقاومتی در خانه کوچک خود است؛ تولید می‌کند و ماحصل آن را هم می‌فروشد و هم مصرف می‌کند. آش و آبگوشت او با نخود و رشته و کشک دست‌ساز است، نان و روغن و شیر و سرشیر و گاهی هم کماج شیرین برای تنوع، از او کدبانویی ساخته است در حد کوکب خانم کتاب‌های درسی زمان کودکی.
دست‌های مردش نیز بوی گندم و شیر تازه دوشیده‌شده می‌دهد، دستهایی که هر خطش داستانی در خود دارد، داستانی از فقری عزتمند.
فخرالزمان پشم می‌بافد و آن را به قالیبافان می‌فروشد. این هم نوعی کار است؛ چرخ خانه را می‌چرخاند، وقت را پربها می‌کند. خشک کردن میوه‌های درختان کاشته‌شده به دست آقا هم هنر دیگر او است. فروش خوبی دارد؛ از همان‌هایی که فخرالزمان اعتقاد دارد پولش برکت زیادی به همراه می‌آورد.
گل و گیاه کاشته‌شده در خانه‌اش هم خاصیت‌های خود را دارند، در باغچه نعنا و پنیرک هم دارد، مناسب برای دل درد و سرفه. او از خشک‌کرده گیاهانش به اقوام هم می‌دهد.
فخرالزمان به راستی یک استاد است، استادی که درس‌های اقتصاد مقاومتی را نخوانده از بر است و به آن عمل می‌کند. او مقاله نمی‌نویسد و شعار نمی‌دهد. او عامل به فرموده رهبری است. او تولید را جایگزین واردات به خانه‌اش کرده و خودکفایی و مناعت طبع از او و مرد زندگی‌اش، خانواده‌ای عزتمند ساخته است.
حریم زندگی او امن است و بیگانه در آن راه ندارد، برای همین روزها و شب‌هایش با عشق و صفا آمیخته شده و کلبه محقر او را به کاخ عشق تبدیل کرده است.
منبع: اینترنت
چند ایده ساده برای اقتصاد مقاومتی در خانه
1) هنگام خرید این چند ترفند را به کار برید تا گرفتار دام فروشندگان نشوید:
- درنگ کنید: پیش از خرید هر کالایی از خود بپرسید که آیا آن کالا ارزش خریدن دارد یا خیر و وقتی که از خرید آن کاملا مطمئن شدید، دست به کار شوید.
- در فروشگاه‌های بزرگ از سبدهای کوچک استفاده کنید: سبد بیشتر فروشگاه‌ها در اندازه‌های بزرگ ساخته‌شده تا مردم را به خرید بیشتر تشویق کنند.
- جلوی خود را بگیرید: برخی از فروشگاه‌های زیرک لبنیات را در انتهای سالن قرار می‌دهند که شما برای رسیدن به آنها باید از کنار کالاهای دیگر بگذرید و احتمال این که به دام خرید کالایی غیرضروری بیفتید بسیار زیاد است. بنابراین فقط سراغ محصول مورد نیازتان بروید.
2) عادت‌های گران خود را ترک کنید؛ خرید سیگار، داروهای غیرمجاز، مواد مخدر، مشروبات الکلی و... این‌ها علاوه بر این که سلامت شما را به خطر می‌اندازند، یک ولخرجی بزرگند.
3) از خودتان مراقبت کنید؛ به اندازه کافی بخوابید، دستانتان را همیشه تمیز نگاه دارید، غذای سالم بخورید و ورزش کند. با این کار‌ها هزینه‌های درمان کمتری می‌پردازید.
4) غذایتان را تولید کنید؛ تولید کردن غذا همیشه دشوار نیست. خیلی از گیاهان دارویی و میوه و سبزیجات را می‌توان در خانه به آسانی پرورش داد. یک پاکت دانه ممکن است کمتر از ۱۰۰۰ تومان باشد و همان می‌توانند چندین کیلو گوجه فرنگی یا لوبیا به شما تحویل دهد.
5) استفاده از حمل و نقل عمومی راه دیگر صرفه‌جویی است. حمل و نقل عمومی علاوه بر کاهش ترافیک و آلودگی هوا به کاهش هزینه‌ها کمک می‌کند.
- درنگ کنید: پیش از خرید هر کالایی از خود بپرسید که آیا آن کالا ارزش خریدن دارد یا خیر و وقتی که از خرید آن کاملا مطمئن شدید، دست به کار شوید.
- در فروشگاه‌های بزرگ از سبدهای کوچک استفاده کنید: سبد بیشتر فروشگاه‌ها در اندازه‌های بزرگ ساخته‌شده تا مردم را به خرید بیشتر تشویق کنند.
- جلوی خود را بگیرید: برخی از فروشگاه‌های زیرک لبنیات را در انتهای سالن قرار می‌دهند که شما برای رسیدن به آنها باید از کنار کالاهای دیگر بگذرید و احتمال این که به دام خرید کالایی غیرضروری بیفتید بسیار زیاد است. بنابراین فقط سراغ محصول مورد نیازتان بروید.
2) عادت‌های گران خود را ترک کنید؛ خرید سیگار، داروهای غیرمجاز، مواد مخدر، مشروبات الکلی و... این‌ها علاوه بر این که سلامت شما را به خطر می‌اندازند، یک ولخرجی بزرگند.
3) از خودتان مراقبت کنید؛ به اندازه کافی بخوابید، دستانتان را همیشه تمیز نگاه دارید، غذای سالم بخورید و ورزش کند. با این کار‌ها هزینه‌های درمان کمتری می‌پردازید.
4) غذایتان را تولید کنید؛ تولید کردن غذا همیشه دشوار نیست. خیلی از گیاهان دارویی و میوه و سبزیجات را می‌توان در خانه به آسانی پرورش داد. یک پاکت دانه ممکن است کمتر از ۱۰۰۰ تومان باشد و همان می‌توانند چندین کیلو گوجه فرنگی یا لوبیا به شما تحویل دهد.
5) استفاده از حمل و نقل عمومی راه دیگر صرفه‌جویی است. حمل و نقل عمومی علاوه بر کاهش ترافیک و آلودگی هوا به کاهش هزینه‌ها کمک می‌کند.
صفحه نخست پست الکترونیک وبلاگ تبیان شبکه اجتماعی
نوشته های پیشین
هفته سوم تیر 1396 هفته دوم اسفند 1395 هفته اول اسفند 1395 هفته چهارم بهمن 1395 هفته سوم بهمن 1395 هفته دوم بهمن 1395 هفته اول بهمن 1395 هفته سوم خرداد 1395 هفته دوم خرداد 1395 هفته اول فروردین 1395 هفته دوم آبان 1393 موضوعات
اقتصاد مقاومتی (51) تولیدکنندگان و اقتصاد مقاومتی (22) مردم و اقتصاد مقاومتی (18) دولت و اقتصاد مقاومتی (10) فیلم (2) بدون موضوع (16) صفحه ها
فیدها
بلاگرهای اقتصاد مقاومتی
ایران تلاش اقتصاد پویا جهاد اقتصادی اقتصاد سرافراز اقتصاد مقاومتی 1 اقتصاد مقاومتی 2 اقتصاد مقاومتی 3 اقتصاد مقاومتی 4 شکوه اقتصادی اقتصاد پایدار اقتصاد شکوفا میم مثل مقاومت سبز و سفید و قرمز آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 53080
تعداد نوشته ها : 68
تعداد نظرات : 14